Ik weet dat ik met mijn vader naar QUICK1888 ging op de Hazenkampseweg. Tegenover het "stadion" woonde mijn oma en als ik het niet leuk meer vond liep ik naar de overkant en kreeg dan lekkere koekjes en thee.
Bij "top-wedstrijden" stonden er platte karren rondom het veld als een soort 2e ring
Bij de thuiswedstrijden van NEC mocht ik ook mee naar dat enorme grote stadion. Daar zat je tussen supporters van de tegenpartij, iets wat nu niet meer zou kunnen zonder moord en doodslag.
Mijn Pa regelde de bussen voor de uitwedstrijden van QUICK en ik kan mij nog herinneren dat ik mee mocht naar de kampioenswedstrijd (weet niet meer tegen wie) en dat we met de bussen over de Waalbrug Nijmegen binnen reden en door de binnenstad een "ere ronde" maakten, en ik mocht op het dak zitten met de benen door het luik waar iemand mij vast hield.
De thuiswedstrijden van NEC waren naar mijn beleving altijd erg druk bezocht en ik keek steeds weer met bewondering naar het stadion en zijn voor mij mooie vorm met die sintelbaan en wielerbaan.
Mij Pa was bij wielerwedstrijden baancommissaris en ook toen mocht ik wel eens mee, en jaren later heb ik in de Goffert mogen rijden tijdens de speedway en de crazy races van de NACO.
Maar goed, terug komend op het voetbal, mijn liefde voor NEC is in mijn jonge jaren ontstaan mede dus door mijn Pa. Toen bestond er nog geen seizoenskaart dus het waren altijd de lossen kaarten die we kochten.
Daarna heb ik het voetbal een aantal jaren op een zijspoor gezet mede door mijn werk. Maar de liefde voor NEC is altijd blijven bestaan en heb ik ook overgedragen op mijn kinderen.
Die gingen werkelijk koste wat kost ALLE wedstrijden, zowel thuis als uit. En mede door hun enthousiasme ben ik midden negentiger jaren weer naar NEC gegaan, eerst alleen thuiswedstrijden met losse kaartverkoop (een seizoenskaart had geen zin voor mij omdat ik in een ploegendienst zat en vrij vaak niet kon gaan. Maar bij de opening van het huidige stadion heb ik besloten omdat ik toch uit de ploegendienst was, om een seizoenskaart aan te schaffen, en sinds die tijd ben ik er vrijwel elke wedstrijd bij.
Ik ben dan ook wat dat betreft mij Pa nog steeds dankbaar dat hij mij ooit heeft mee genomen naar beide "grote" voetbalclubs en dat daardoor mijn liefde voor NEC is ontstaan.
Echt geen flauw idee meer wat de eerste wedstrijd was. Ergens rond mijn 9e-10e, gok ik, samen met mijn pa, medio jaren '80. Onoverdekt staan rechts naast de hoofdtribune. Koukleumen op een kaal stuk beton met hekken en in de verte de sintelbaan, met nog verder weg het veld. Mooiste vond ik altijd de wandeling door het park naar het stadion en dan van alle kanten mensen zien toestromen.
