Pothuizen in de VI:
De inmiddels 48-jarige Patrick Pothuizen is de grootste cultheld van NEC. Hij nam op 2 mei 2010 afscheid in stijl. In een wedstrijd tegen Ajax vierde Potje zijn 84ste gele kaart. ‘Als je een record kunt pakken, moet je het niet laten.’
Anthony Limbombe snapt er allemaal niets van. En als hij er niets van snapt, dan belt hij de teammanager. Te vinden op een van zijn telefoons onder de P van Pothuizen. De voormalige sterkhouder van NEC is op dat moment teammanager en zucht. Limbombe? Hij zal toch niet weer zijn sleutel van zijn huis kwijt zijn? De vorige keer belde hij om tien uur in de avond, dat hij zijn huis niet in kon. Mocht Potje het weer oplossen. Maar het is een goed ventje en je bent teammanager of je bent het niet.
VI vroeg de supportersverenigingen van alle Nederlandse profclubs een topdrie te maken van hun grootste culthelden. In deze derde week worden de laatste winnaars van de 34 clubs in een speciaal verhaal uitgelicht en uiteindelijk komt er op VI.nl een ultieme cultheld als winnaar uit de koker. Aanvullingen? Is er iemand over het hoofd gezien? Mail deze herinnering of anekdote naar
mijncultheld@vi.nl.
Aanbevolen: Stemronde 3: laatste 13 culthelden maken fraaie verzameling compleet PRAAT MEE
‘Mister Patrick, dit is echt een schandaal. Je moet me helpen.’
Wat is er aan de hand dan?
‘Dit geloof je niet, maar ik heb net de envelop opengemaakt van het tv-bedrijf en ze hebben me zeventig euro gerekend voor de vorige maand, Daar trap ik niet in.’
Hoezo dan, dat is toch normaal?
‘Ha, dat denk je, maar ik heb de afgelopen maand helemaal geen tv gekeken. Dus hoe kan ik dan moeten betalen?’
Pothuizen laat de boodschap even bezinken.
Dat komt omdat je te veel porno hebt gekeken. Dat is niet best.
‘……….’
Het is stil aan de andere kant van de lijn.
Pothuizen buldert weer van het lachen als hij terugdenkt aan zijn tijd als teammanager. ‘Geintje natuurlijk. Toen heb ik hem uitgelegd dat je in Nederland sowieso altijd een vast bedrag betaalt als je een tv-aansluiting hebt, kon hij ook wel om lachen.’
BLINDE VINK
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. En Pothuizen mag dan een dagje ouder zijn, dat credo staat nog steeds als een huis. Net als zijn kaartenrecord. Liefst 84 pakte hij er. ‘Maar zo hard was ik helemaal niet. Ik kreeg er vooral veel voor praten. Weet je bij wie ik altijd de lul was? Bij scheidsrechter Vink. Alleen omdat ik dan iedere keer blinde vink riep. Kon hij niet hebben en ik kon het niet laten. Al met al steeg de koers van die kaarten ook, eerst waren ze veertig gulden en op het laatst iets van zeventig euro. Had ik een mooie vakantie van kunnen boeken.’
'Ik zou niet op mezelf gestemd hebben. Eerder op iemand uit de buurt. Dennis Gentenaar bijvoorbeeld'
We zijn met heuglijk nieuws de Zevenheuvelenweg overgegaan, richting zijn huis in Groesbeek. De kaartenkoning is door de NEC-supporters gekozen tot cultheld aller tijden. ‘Echt waar?’, zegt de man die bijna driehonderd duels in het rood, zwart en groen afwerkte. Hij steekt de brand in een nieuwe Marlboro en wil een ander lijstje indienen: ‘Had ik niet verwacht, ik ben toch vreemdgegaan bij die club waarvan ik de naam maar niet zal noemen (Vitesse, red.). Ik zou niet op mezelf gestemd hebben. Eerder op iemand uit de buurt. Dennis Gentenaar bijvoorbeeld. Dat is een Nijmegenaar. Weet je nog dat hij met een rood-zwart-groene pruik in Arnhem het veld op kwam? Of nee, zet Ronnie de Groot nog maar boven, die man ís NEC. Ik kan er nog wel een paar bedenken. Maar een prijs is een prijs.’Extra leuk omdat hij dik een jaar geleden aan de kant werd geschoven toen hij samen met Jack de Gier trainer was. ‘Niet leuk, maar je weet dat dat kan gebeuren. Het maakt niets uit voor mijn gevoel bij NEC.’
'NEC is mijn club. Supporter van Feyenoord ben je voor altijd. Al vanaf het moment dat ik voor het eerst in De Kuip kwam bij het AD-toernooi'
Zijn vrouw Esther serveert een perfecte cappuccino. Ze is de nicht van Jasper Cillessen. Onderwijl bewonderen wij het prachtige huis. Dit is geen casa van iemand die dag in dag uit in de kroeg heeft doorgebracht Het gazon ligt er prachtig bij en we tellen exact elf ballen in het doeltje dat midden op het gras staat. Voor zoontje Mees, die als kleuter al een vlammende trap heeft. Over de club van Mees hoeven we ook geen seconde te twijfelen, Het ventje zit in een zwart broekje met een rood en zwart shirt aan het ontbijt. Hij gaat naar De Treffers.
Voor wie hij is? ‘Fa-ie-noord.’ Hoe kan het ook anders. Pa lacht, want jarenlang schalde het van de tribunes: Patrick, laat je tattoo zien. Soms trok hij dan even zijn mouw op waar de naam van de Club van Zuid op stond. ‘Heb ik er een keer voor een tientje op laten zetten in Utrecht met een hele groep vrienden. NEC is mijn club. Supporter van Feyenoord ben je voor altijd. Al vanaf het moment dat ik voor het eerst in De Kuip kwam bij het AD-toernooi.’
'Ik koop ook weleens een paar flessen Bacardi in het dorp, dan ga ik er echt geen zakje omheen doen'
© Pro Shots
'Ik koop ook weleens een paar flessen Bacardi in het dorp, dan ga ik er echt geen zakje omheen doen'
De tattoo is verdwenen onder een nieuwe plaat voor zijn kinderen. ‘Dat kwam een keer ter sprake nadat we met FC Twente van Feyenoord hadden gewonnen. Stond in dat stukje dat mijn liefde voor Feyenoord verdwenen was. Dat heb ik moeten horen, hoor. Was natuurlijk niet zo, maar mijn liefde voor mijn kinderen gaat boven alles. Natuurlijk is mijn zoon dan voor Feyenoord. Laatst vertelde hij een keer dat hij dat moest van papa, haha. Zo is het ook niet, maar ik moet er niet aan denken dat hij voor een andere club zou zijn. Voor hij naar bed gaat wil hij YouTube-filmpjes zien. Makaay, Lewandowski en ook papa, ja.’
Net als Makaay en Lewandowski scoorde Potje aan de lopende band. Kaarten in plaats van doelpunten. In zijn allerlaatste wedstrijd pakte hij het record. Het leverde hem een staande ovatie op, helemaal toen hij zijn speciaal aangeschafte shirt met 84 toonde aan het publiek. ‘Een record moet je nooit laten liggen’, grijnst hij. ‘Ik wist niet eens dat ik dat kon pakken totdat Peter Wisgerhof het me appte. Ik liep net in de stad langs een textielzaak. Dus ik loop naar binnen of ze iets konden doen met 84 en geel. Heb ik er voor de zekerheid nog rood bij laten drukken, je weet het natuurlijk nooit. Ach, als je dat niet leuk vindt, snap je niets van voetbal.’
ALPENZUSJE
Een deel van zijn legende komt voort uit de verhalen uit de Nijmeegse binnenstad, waar Pothuizen samen met Marcel Koning op de maandagen de bloemetjes buiten zette. ‘Soms ook op de zaterdagen of zondagen na de wedstrijd. Gingen wij vast vooruit na de wedstrijd. Stond de toilettas al op de bar, terwijl de rest nog stond te douchen. Ze noemden ons al snel de Alpenzusjes. Allebei lang haar, hè. Als we dan lunch hadden, reden wij naar de McDonald’s en dan wist je het al. Kwam je bij het eerste poortje en dan was het standaard in dat Haagse taaltje van hem: “Een McNeuken-menu”. Pas na drie keer zei hij dan “McNuggets-menu”. Kwamen we bij het volgende loket, trok een van ons de broek op de enkels zodat degene bij wie we moesten pinnen zo op de hele blote bende keek. Soms liep dat wat uit de hand. Ik herinner me een keer in Enschede dat het zo gezellig was, dat we zo uit de kroeg naar de training moesten. Ik ga niet schijnheilig doen; ik lust een biertje, hou van mijn sigaretje en zo is het nog steeds. Maar dat was echt geen vijf dagen in de week. Ben je gek. Ik hou nog steeds van gezelligheid. Nu zit ik vaker thuis met vrienden. Lekker over voetbal lullen, barbecue erbij.’
'Ik ga niet schijnheilig doen; ik lust een biertje, hou van mijn sigaretje en zo is het nog steeds'
Hij heeft de verhalen in de afgelopen VI’s ook gelezen. Met Björn van der Doelen, Barry van Galen. Hij herkent veel. ‘Ja, mensen lullen over je en dat komt misschien ook doordat je zo open over jezelf bent. Ik ga ook weleens vier kratten bier terugbrengen naar de Jumbo als ik wat vrienden op bezoek heb gehad en dan weet je wat ze roepen, helemaal hier in Groesbeek. Maar dat is toch mooi. Dan zeg ik gewoon dat ik mijn dagelijkse voorraad alweer op heb. Ik koop ook weleens een paar flessen Bacardi in het dorp, dan ga ik er echt geen zakje omheen doen. Dan nog een duppie extra betalen ook zeker? Ga weg man, ik ben wie ik ben.’
Na het gesprek stuurt Pothuizen nog wel een appje: Zet je er nog wel even in dat ik als trainer veel serieuzer leef dan als speler?
Waarvan akte.