LH7 schreef: ↑za 01 apr 2023, 13:11
burp schreef: ↑za 01 apr 2023, 12:08
Helaas achter de betaalmuur maar ook Dimata zat met een psychisch lastige periode voor hij hier kwam. Heeft het blijkbaar weer naar zijn zin hier. Dat zie je voetballend na de winterstop ook wel, is ineens wat van hem af gevallen.
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230328_93536216
iemand die de tekst hier even kan plakken?
Dit artikel is exclusief voor abonnees, maar we bieden het je gratis aan. Zo kan je kennismaken met Nieuwsblad.
Landry Dimata kruipt na moeilijke periode uit het dal bij NEC: “Depressie is een groot woord, maar ik heb diep gezeten”
© ISOPIX
Ooit werd Landry Nany Dimata (25) omschreven als de nieuwe Romelu Lukaku. De sterke spits brak door bij KV Oostende, vertrok voor 11,5 miljoen naar Wolfsburg, belandde bij Anderlecht... Tot hij bij RSCA moest vertrekken na een zware knieblessure en al zijn voetbalvreugde verloor. Nu pas – bij NEC Nijmegen – herontdekt Dimata zichzelf. “Bij Anderlecht deden ze alsof ik een speler van 16 jaar was.”
Jürgen Geril
Vandaag om 04:00
De gelijkmaker tegen Ajax, twee goals in de 2-2 tegen Utrecht, afgelopen weekend een assist in de 1-3-zege tegen RKC... Landry Dimata kent in Nederland opnieuw de weg naar doel. Bij NEC zit hij dit seizoen al aan acht goals en twee beslissende passes in 22 duels. “Het klinkt gek, maar ik besef weer waarom ik voetbal speel”, zegt de aanvaller.
We zien je weer lachen. We zien weer de echte Dimata.
“Ik heb eindelijk weer het gevoel dat mijn carrière op het juiste spoor zit. Ik zie het aan mijn doelpunten, aan mijn looplijnen… Het geloof dat ik de top kan bereiken is terug en de enige die mij kan stoppen ben ikzelf. Mijn doel is om dit seizoen zeker 15 keer te scoren. Alle twijfels die ik tot voor kort had, zijn weg”
Je was ooit een golden boy, maar de voorbije jaren verdween je compleet van de radar.
“Eerlijk: ik heb diep gezeten. De manier waarop ik moest vertrekken bij Anderlecht, al mijn blessureleed, hoe ik daarna mijn plaats verloor bij Espanyol. Het zorgde ervoor dat ik een tijdlang al mijn goesting in het voetbal en al mijn ambitie verloor. Ik wilde niet langer deel uitmaken van dit wereldje.”
Dat klinkt als een depressie.
“Depressie is een groot woord, maar toch... Het voetbal was een pure job geworden, zonder meer. Zo was ik bij Espanyol wel aanwezig op de club zonder echt aanwezig te zijn. Snap je? De moed om nog eens terug te vechten was weg.”
© ISOPIX
We keren straks terug naar de moeilijke jaren, maar was NEC Nijmegen je redding?
“Ik heb nooit gedacht aan stoppen, maar ik had een déclic en andere lucht nodig. Dat vond ik in Nijmegen. Hier raakte ik goed bevriend met mijn ploegmaat Ivan Marquez die ik nu als mijn broer beschouw. Hij motiveerde me om weer te geloven in mijn kwaliteiten en deed me opnieuw beseffen dat ik mijn stempel wil drukken op deze sport. Hij schudde me wakker. Hoe ik me nu voorbereid op matchen, hoe ik opwarm: alles is anders.”
In 2016 werd je als 19-jarige als een raket gelanceerd bij Oostende: 14 goals. Ging het te snel?
“Als ik daar op terugkijk had ik na Oostende nooit zo snel in het buitenland mogen tekenen. En zeker niet bij Wolfsburg. Een Belgische topclub was voor mijn ontwikkeling een betere keuze geweest. Ik nam het wellicht ook te gemakkelijk op. Sliep ik wel genoeg? Kende ik mijn lichaam genoeg? Ik heb daar etappes overgeslagen in mijn groeiproces.”
Je ex-makelaar Didier Frenay verdiende wel miljoenen commissie aan die transfer.
“Ja, ik heb met mijn advocaat besproken of dat wel koosjer was. Ik kreeg hoofdpijn van die bedragen, maar finaal heb ik die zaak achter mij gelaten. Ik teken niet meer zomaar bij een makelaar.”
In die tijd zat er in je entourage nog volk dat hoopte te verdienen aan jouw succes.
“Weet je, ik heb in mijn jeugd altijd een vaderfiguur gemist. Daarom liet ik me als jonge gast omringen door mensen die die rol zogezegd op zich wilden nemen. Gelukkig kon ik daar nu wel aan ontsnappen. Ik vertrouw nu vooral op mezelf.”
Uiteindelijk haalden Marc Coucke en Luc Devroe je in 2018 wel naar Anderlecht.
“Dat was geweldig. Ik ben een Brusselaar en Anderlecht is de club van mijn stad. In het begin liep het trouwens uitstekend, hé. Nog voor de winterstop had ik al 13 keer gescoord en ik had er wellicht meer dan 20 gemaakt als ik me niet had geblesseerd aan mijn knie. Het was brute pech. Een kwetsuur zonder contact. Daar kon ik niets aan doen.”
Er was toch snel sprake van een kraakbeenletsel dat je carrière bedreigde.
“Daar is toen heel veel over gezegd, maar ik ging langs bij dokter Geert Declercq en die zei dat het helemaal niet zo erg was. De situatie was alleen erg flou omdat we aanvankelijk niet wisten wat de beste oplossing precies was: opereren of niet. Daarom werd er ook amper gecommuniceerd over mijn knieblessure.”
© BELGA
Toch heeft Anderlecht na een operatie en een lange revalidatie nooit meer in jou geloofd.
“Klopt, ik kwam terug uit blessure toen Nmecha al gehaald was als spits. Hij scoorde wel, maar ik pikte ook enkele doelpuntjes mee. Alleen hebben Vincent Kompany en/of de directie toen beslist om me niet meer op te stellen. Het plan was om te wachten tot het volgende seizoen en me pas dan weer in te schakelen. Ze deden alsof ik een speler van 16 jaar was, maar zoveel geduld had ik niet. Ik wilde voetballen voor een topcoach als Kompany, maar ik kreeg de kans gewoon niet.”
Je werd in september 2020 nochtans verrassend opgeroepen voor de Rode Duivels?
“Werd ik niet opgeroepen zodat er een transfer kon geregeld worden? De directie liet me in die tijd verstaan: als je de mogelijkheid hebt om te vertrekken, gaan we je niet tegenhouden.”
Toch kwam er pas in januari 2021 een verhuur aan de Spaanse tweedeklasser Espanyol Barcelona met een verplichte aankoopoptie in geval van promotie.
“Die promotie hebben we ook afgedwongen, hé. Maar in de Primera Division liep het plots anders. Ik was populair bij de fans, werkte harder dan wie dan ook en de coach somde al mijn kwaliteiten op. Toch mocht ik opeens niet meer spelen. Dat was mentaal opnieuw een klap die moeilijk te verwerken was.”
Je scoorde er niet vaak. Misschien werd je daarom uitgeleend aan NEC.
“Tja, ik zal wel altijd onthouden wat NEC voor mij heeft gedaan. Mijn niveau is hier nu zelfs beter dan bij Anderlecht en bij Espanyol, want ik ben sterker geworden door alles wat ik al heb meegemaakt in mijn carrière. Ik lees ook veel boeken over zelfontwikkeling en volg online een cursus psychologie. Ja, contractueel gezien moet ik eind dit seizoen terug naar Spanje, maar we zien wel wat de opties zijn. Ik heb nog tijd om een grote carrière te maken.”
Word je dan ooit nog Rode Duivel, de opvolger van Romelu Lukaku?
“Dat is toch de bedoeling, maar ik leg mezelf geen deadline op. Ik weet ook niet welk type spits de bondscoach precies zoekt, maar als ik het verdien zal die selectie wel komen.”
Ierapetra, de meest zuidelijke stad van Europa.
