Prima, die mag suppoost in het Valkhofmuseum worden.
Ron de Groot
-
Vannuilekumphuile
- Berichten: 975
- Lid geworden op: do 28 jan 2016, 13:40
- Contacteer:
Re: Ron de Groot
Gewoon een trainersduo en een mooie aankoop op 2 juni klaar hebben staan. Wat een ongekende weelde en rust brengt dat met zich mee. Een hele zomer zonder speculeren heeft wel wat. Nu alleen nog die voorhoede en weten wanneer we weer eens een keer op de tribune mogen zitten (ook niet onbelangrijk).
Re: Ron de Groot
Mooi artikel in de Gelderlander:
NEC zit in het hart van Ron de Groot: ‘Ik weet dat ik ontzettend veel geluk heb gehad en ben gered bij de club’
Ron de Groot is een icoon van NEC. Een eeuwigheid al assistent in De Goffert. De rasechte Nijmegenaar heeft alle bekerfinales van dichtbij meegemaakt. Maar na vier keer een sof wordt het tijd voor succes. Het verhaal van een voetbaldier. Over de stalen noppen van Pleun Strik, Danny Hoekman, Barcelona, crossen met de Zündapp, Rogier Meijer en zijn hartaanval.
Lex Lammers 18-04-24, 07:30
Laatste update: 08:37
0 REACTIES
‘We waren in De Kuip, die zondag. Het veld was keihard. Dus wilden wij allemaal van die hockeyschoenen aandoen. Behalve Pleun Strik. Die pakte schroefnoppen uit zijn tas. En een vijl. Begon hij die noppen te bewerken. Er kwam allemaal ijzervijlsel af. Had-ie vervolgens van die stalen pinnen. Met bijbedoelingen. Strik had niet alleen meer grip, maar kon zo ook flink uitdelen. Pleun is echt de hardste speler met wie ik ooit heb gevoetbald. Schopte je zonder met de ogen te knipperen doormidden. Ook op de training.”
Ron de Groot lacht zijn tanden bloot in De Goffert. ,,Die goede oude tijd, hè”, grapt hij. ,,Voetbal was echt veel harder. Gemener ook. Maar die fratsen uit de jaren 70 en 80 hoef je nu echt niet meer uit te halen. De VAR zit er meteen bovenop.”
Laptop op schoot
De technologie, die heeft de sport veroverd. En De Groot, nu 64, is in die hele ontwikkeling meegegaan. Het heeft wel iets grappigs, als je hem goed kent, de assistent-traier van NEC met een laptop op schoot. Maar voetbal is volledig veranderd.
,,Voetbal is nog steeds de kern, met de bal naar de goede kleur spelen”, vertelt de co-trainer van NEC. ,,Maar overal wordt data op losgelaten. Heb ik geen moeite mee, hoor. Gegevens over pakweg intensiteit en looplijnen en alle videotechniek zijn geweldige hulpmiddelen. Vroeger keken we korrelige beelden terug. Moesten we steeds vooruit en weer terug spoelen. Natuurlijk zijn de jonge trainers bij NEC handiger met de computer. Maar ze plagen me er niet mee. En nee, ik heb ook nog nooit een wandelstok cadeau gekregen bij de club. Maar breng ze maar niet op een idee, nu.”
Vergroeid met NEC
Ron de Groot. Zo bewogen pratend in de gewelven van De Goffert wordt in alles duidelijk dat hij is vergroeid met NEC. Maar hij zit natuurlijk ook al een ‘een eeuwigheid’ bij de club. In De Kuip wacht ook zíjn vijfde bekerfinale. Na NAC in 1973, Ajax in 1983, Feyenoord in 1994 en Roda JC in 2000. Hij heeft de eerste als supporter gezien, de tweede als speler met een blessure op de bank, de derde als assistent van trainer Jan Pruijn en de vierde als tijdelijk hoofdcoach.
,,Dan heb je alles wel gehad en moet het nu maar eens lukken”, stelt hij. ,,Er staat bij ons een goed team. Met een hoog rendement uit kansen. In de competitie spelen we goed tegen de topclubs. We zijn de underdog, maar we hebben absoluut kansen. En daar zetten we vol op in.”
Jongen uit de Wolfskuil
De KNVB-beker. De Dennenappel. Dat zou wel de kroon zijn op een voetballeven in De Goffert. De Groot arriveert als tiener al bij NEC, in 1975. Als jongen uit de Wolfskuil in Nijmegen, opgegroeid bij de volksclub SCH uit het naburige Waterkwartier, en Blauw Wit. De jeugdtijd is geweldig.
,,De Wolfskuil is van het volk”, vertelt De Groot. ,,Je kent het wel: huizen met een bankje in de voortuin. Waar dan gezellig werd gekletst met een krat bier bij de hand. Alleen bij ons thuis kon dat dan weer niet. Mijn ouders hadden een bovenwoning.”
Hij lacht.
Ik mis de oude romantiek dan wel eens. Wij hadden een veld in de buurt. Daar gingen we elke dag voetballen. En anders wel crossen op de brommer. Een Zündapp of Yamaha
Ron de Groot, Clubicoon NEC
Dan: ,,Tegenwoordig zie je alles en iedereen de hele dag rondlopen met de mobiel in de hand. Ook bij NEC, hoor. In de kleedkamer staat dat ding al snel aan. Ik mis de oude romantiek dan wel eens. Wij hadden een veld in de buurt. Daar gingen we elke dag voetballen. En anders wel crossen op de brommer. Een Zündapp of Yamaha. Ik heb nog een Solex gehad. Wij waren buiten, de televisie telde vijf kanalen. Waarvan drie Duitse, haha.”
Voetbal ís het leven van De Groot dan al. Hij groeit uit tot gewaardeerd prof bij NEC. Mooie linkspoot. Slimme speler. Gogme noemen ze dat. Maar ook onverzettelijk. Hij kan er niet goed tegen als ze hem voorbij lopen. Dan gaat de schaaf erop. Hij verdient er de liefkozende bijnaam ‘Bikkel’ mee. Hij wordt een clubicoon. ,,Ik was klein en fanatiek, hè”, lacht De Groot.
Kapotte enkel
De carrière van De Groot wordt wel gebroken in de dop. In 1988. Hij is nog maar 28 als hij moet stoppen. De enkel, die wil niet meer. Na meerdere operaties neemt de rasechte Nijmegenaar afscheid. ,,Wel jammer”, stelt hij nu, als echte liefhebber.
En zo stapt De Groot, na nog kortstondige avonturen bij SC Kleve in Duitsland (‘met een zwik Hollanders’) en de Nijmeegse voetbalclub Sint Jan, het trainersvak in. ,,Ik haalde in enkele jaren mijn trainersdiploma’s en kon bij NEC aan de slag. Ik ben erin gestapt en er nooit meer uitgegaan. Eenmaal was er een flirt van FC Utrecht. Dat werd niets. Nu vragen andere clubs me niet meer. Ze weten dat ik bij NEC thuis ben.”
Interim-trainer
Wat heet: De Groot staat altijd klaar voor de club. Liefst vijfmaal is hij al interim-trainer geweest. Als er weer eens chaos was in De Goffert. Alleen generatiegenoot Edward Sturing overtreft dat bij Vitesse.
,,Als ze je roepen, stap je in”, zegt De Groot. ,,Niet omdat ik dat zo graag wil, maar uit noodzaak. Ik heb nooit het hoofdtrainerschap geambieerd. Niks voor mij. Ik houd van voetbal. Ik geniet. Maar ook wel in de luwte.”
In Nijmegen maakt De Groot geweldige tijden mee. Met mooie teams. Hardwerkende voetballers uit de regio. En als coach met Mario Been, Johan Neeskens en Cees van Kooten. Mannen van de oude stempel. Heeft hij altijd een band mee gehad.
Zwarte bladzijdes
Maar een leven bij NEC kent ook zwarte bladzijdes. ,,De degradaties”, zegt hij meteen. ,,Die van 2014. Was ik assistent van Anton Janssen. Werd de spelerstunnel bestormd door boze supporters. De sfeer was hard. Dat deed ontzettend veel pijn. En 2017 was ook een persoonlijk drama. Nam ik het met Patrick Pothuizen over van Peter Hyballa. Onze missie mislukte. Ja, dan lijd ik absoluut. In alles.”
In 2014 volgt er zelfs bijna een breuk met NEC. Het toenmalige bestuur, en de altijd machtige investeerders, willen schoon schip maken. De clubicoon staat op de wip. Dan recht De Groot de rug. ,,Ik heb daar wel even het een en ander gezegd, ja”, stelt hij ferm. ,,Dat ging vooral om de handelswijze. Achter de rug om. Achter de ellebogen. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. De bestuurders van die tijd kwamen op tijd tot inzicht.”
Ik ben gereanimeerd door Han en Michel de Gruyter, ook een fysio. Later lag ik in het ziekenhuis. Hebben ze stents gezet. Nooit meer last gehad. Ik neem nu dagelijks die trappen, maar denk er op dat moment nooit aan terug
Ron de Groot, Clubicoon NEC
En zo is hij nu een monument bij NEC. Al zeg hem dat niet. De Groot is jong van geest. En lijf en leden. Hij heeft veerkracht, ook. Want bijna was hij er niet meer geweest. Even gaan de gedachten terug naar oktober 2009. De hartaanval.
,,Je kon die van mijlenver aan zien komen”, vertelt hij. ,,Achteraf, dan. Ik had al weken last van vermoeidheid. Van druk op de borst. Ik ga alleen niet graag naar de dokter. Dus ik ging door. Ik moest tijdens de training nog mee doen van Dwight Lodeweges, de hoofdtrainer. We hadden een man te weinig. Ik deed ook mee met de afwerkvorm. Alsof er niets aan de hand was. Of ik nog gescoord heb? Natuurlijk. Haha. Nee, weet ik niet. Maar na de training voelde ik me echt niet goed. Fysiotherapeut Han Tijshen wilde dat ik naar het ziekenhuis ging. Dat werd per ambulance. In het trappenhuis van De Goffert ging ik neer. Ik weet nog heel goed dat ik achterover viel en dat ik later bijkwam. Van de rest weet ik niks. Ik ben gereanimeerd door Han en Michel de Gruyter, ook een fysio. Later lag ik in het ziekenhuis. Familie natuurlijk in paniek. Hebben ze stents gezet. Nooit meer last gehad. Ik neem nu dagelijks die trappen, maar denk er op dat moment nooit aan terug. Ik weet alleen dat ik ontzettend veel geluk heb gehad en ben gered bij NEC.”
Belhamels en toppers
De club zit zodoende in het hart. In alle opzichten. De Groot verhaalt over de grote belhamels die hij heeft meegemaakt. ,,Frans Janssen.” Over de beste speler. ,,Danny Hoekman. Die kon zo ongelofelijk goed voetballen.” Over zijn hoogtepunt. ,,De wedstrijd tegen Barcelona in 1983. Zó druk. Ze hingen in De Goffert zelfs in de lichtmasten. We kwamen met 2-0 voor, daarna gaven die Spanjaarden gas. Werd het 2-3. Het is de mooiste nederlaag die ik ooit geleden heb.”
Nu is het tijd voor winnen, zegt hij dan. Hoe mooi zou een KNVB-beker wel niet zijn? Voor alles en iedereen bij NEC. Voor coach Rogier Meijer ook. ,,Ik heb wel bewondering voor Rogier”, zegt De Groot. ,,Hij heeft ruggengraat, kiest zijn eigen koers met realistisch voetbal. Hij heeft dit seizoen nog stevig onder druk gestaan, maar hij zet alles gewoon neer. Dat is een proces. Dat zien kenners. Die kijken voorbij de waan van de dag. Die ene nederlaag. Rogier heeft bijgetekend. Hij wordt de langstzittende trainer van NEC. Hij is gepromoveerd met de club en heeft de bekerfinale gehaald. Of ik hem nog moet vervangen als interim? Mag ik toch hopen van niet, hè. Ik hoop vooral dat hij de beker brengt naar Nijmegen. Dit is de vijfde finale. Tijd voor succes.”
NEC zit in het hart van Ron de Groot: ‘Ik weet dat ik ontzettend veel geluk heb gehad en ben gered bij de club’
Ron de Groot is een icoon van NEC. Een eeuwigheid al assistent in De Goffert. De rasechte Nijmegenaar heeft alle bekerfinales van dichtbij meegemaakt. Maar na vier keer een sof wordt het tijd voor succes. Het verhaal van een voetbaldier. Over de stalen noppen van Pleun Strik, Danny Hoekman, Barcelona, crossen met de Zündapp, Rogier Meijer en zijn hartaanval.
Lex Lammers 18-04-24, 07:30
Laatste update: 08:37
0 REACTIES
‘We waren in De Kuip, die zondag. Het veld was keihard. Dus wilden wij allemaal van die hockeyschoenen aandoen. Behalve Pleun Strik. Die pakte schroefnoppen uit zijn tas. En een vijl. Begon hij die noppen te bewerken. Er kwam allemaal ijzervijlsel af. Had-ie vervolgens van die stalen pinnen. Met bijbedoelingen. Strik had niet alleen meer grip, maar kon zo ook flink uitdelen. Pleun is echt de hardste speler met wie ik ooit heb gevoetbald. Schopte je zonder met de ogen te knipperen doormidden. Ook op de training.”
Ron de Groot lacht zijn tanden bloot in De Goffert. ,,Die goede oude tijd, hè”, grapt hij. ,,Voetbal was echt veel harder. Gemener ook. Maar die fratsen uit de jaren 70 en 80 hoef je nu echt niet meer uit te halen. De VAR zit er meteen bovenop.”
Laptop op schoot
De technologie, die heeft de sport veroverd. En De Groot, nu 64, is in die hele ontwikkeling meegegaan. Het heeft wel iets grappigs, als je hem goed kent, de assistent-traier van NEC met een laptop op schoot. Maar voetbal is volledig veranderd.
,,Voetbal is nog steeds de kern, met de bal naar de goede kleur spelen”, vertelt de co-trainer van NEC. ,,Maar overal wordt data op losgelaten. Heb ik geen moeite mee, hoor. Gegevens over pakweg intensiteit en looplijnen en alle videotechniek zijn geweldige hulpmiddelen. Vroeger keken we korrelige beelden terug. Moesten we steeds vooruit en weer terug spoelen. Natuurlijk zijn de jonge trainers bij NEC handiger met de computer. Maar ze plagen me er niet mee. En nee, ik heb ook nog nooit een wandelstok cadeau gekregen bij de club. Maar breng ze maar niet op een idee, nu.”
Vergroeid met NEC
Ron de Groot. Zo bewogen pratend in de gewelven van De Goffert wordt in alles duidelijk dat hij is vergroeid met NEC. Maar hij zit natuurlijk ook al een ‘een eeuwigheid’ bij de club. In De Kuip wacht ook zíjn vijfde bekerfinale. Na NAC in 1973, Ajax in 1983, Feyenoord in 1994 en Roda JC in 2000. Hij heeft de eerste als supporter gezien, de tweede als speler met een blessure op de bank, de derde als assistent van trainer Jan Pruijn en de vierde als tijdelijk hoofdcoach.
,,Dan heb je alles wel gehad en moet het nu maar eens lukken”, stelt hij. ,,Er staat bij ons een goed team. Met een hoog rendement uit kansen. In de competitie spelen we goed tegen de topclubs. We zijn de underdog, maar we hebben absoluut kansen. En daar zetten we vol op in.”
Jongen uit de Wolfskuil
De KNVB-beker. De Dennenappel. Dat zou wel de kroon zijn op een voetballeven in De Goffert. De Groot arriveert als tiener al bij NEC, in 1975. Als jongen uit de Wolfskuil in Nijmegen, opgegroeid bij de volksclub SCH uit het naburige Waterkwartier, en Blauw Wit. De jeugdtijd is geweldig.
,,De Wolfskuil is van het volk”, vertelt De Groot. ,,Je kent het wel: huizen met een bankje in de voortuin. Waar dan gezellig werd gekletst met een krat bier bij de hand. Alleen bij ons thuis kon dat dan weer niet. Mijn ouders hadden een bovenwoning.”
Hij lacht.
Ik mis de oude romantiek dan wel eens. Wij hadden een veld in de buurt. Daar gingen we elke dag voetballen. En anders wel crossen op de brommer. Een Zündapp of Yamaha
Ron de Groot, Clubicoon NEC
Dan: ,,Tegenwoordig zie je alles en iedereen de hele dag rondlopen met de mobiel in de hand. Ook bij NEC, hoor. In de kleedkamer staat dat ding al snel aan. Ik mis de oude romantiek dan wel eens. Wij hadden een veld in de buurt. Daar gingen we elke dag voetballen. En anders wel crossen op de brommer. Een Zündapp of Yamaha. Ik heb nog een Solex gehad. Wij waren buiten, de televisie telde vijf kanalen. Waarvan drie Duitse, haha.”
Voetbal ís het leven van De Groot dan al. Hij groeit uit tot gewaardeerd prof bij NEC. Mooie linkspoot. Slimme speler. Gogme noemen ze dat. Maar ook onverzettelijk. Hij kan er niet goed tegen als ze hem voorbij lopen. Dan gaat de schaaf erop. Hij verdient er de liefkozende bijnaam ‘Bikkel’ mee. Hij wordt een clubicoon. ,,Ik was klein en fanatiek, hè”, lacht De Groot.
Kapotte enkel
De carrière van De Groot wordt wel gebroken in de dop. In 1988. Hij is nog maar 28 als hij moet stoppen. De enkel, die wil niet meer. Na meerdere operaties neemt de rasechte Nijmegenaar afscheid. ,,Wel jammer”, stelt hij nu, als echte liefhebber.
En zo stapt De Groot, na nog kortstondige avonturen bij SC Kleve in Duitsland (‘met een zwik Hollanders’) en de Nijmeegse voetbalclub Sint Jan, het trainersvak in. ,,Ik haalde in enkele jaren mijn trainersdiploma’s en kon bij NEC aan de slag. Ik ben erin gestapt en er nooit meer uitgegaan. Eenmaal was er een flirt van FC Utrecht. Dat werd niets. Nu vragen andere clubs me niet meer. Ze weten dat ik bij NEC thuis ben.”
Interim-trainer
Wat heet: De Groot staat altijd klaar voor de club. Liefst vijfmaal is hij al interim-trainer geweest. Als er weer eens chaos was in De Goffert. Alleen generatiegenoot Edward Sturing overtreft dat bij Vitesse.
,,Als ze je roepen, stap je in”, zegt De Groot. ,,Niet omdat ik dat zo graag wil, maar uit noodzaak. Ik heb nooit het hoofdtrainerschap geambieerd. Niks voor mij. Ik houd van voetbal. Ik geniet. Maar ook wel in de luwte.”
In Nijmegen maakt De Groot geweldige tijden mee. Met mooie teams. Hardwerkende voetballers uit de regio. En als coach met Mario Been, Johan Neeskens en Cees van Kooten. Mannen van de oude stempel. Heeft hij altijd een band mee gehad.
Zwarte bladzijdes
Maar een leven bij NEC kent ook zwarte bladzijdes. ,,De degradaties”, zegt hij meteen. ,,Die van 2014. Was ik assistent van Anton Janssen. Werd de spelerstunnel bestormd door boze supporters. De sfeer was hard. Dat deed ontzettend veel pijn. En 2017 was ook een persoonlijk drama. Nam ik het met Patrick Pothuizen over van Peter Hyballa. Onze missie mislukte. Ja, dan lijd ik absoluut. In alles.”
In 2014 volgt er zelfs bijna een breuk met NEC. Het toenmalige bestuur, en de altijd machtige investeerders, willen schoon schip maken. De clubicoon staat op de wip. Dan recht De Groot de rug. ,,Ik heb daar wel even het een en ander gezegd, ja”, stelt hij ferm. ,,Dat ging vooral om de handelswijze. Achter de rug om. Achter de ellebogen. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. De bestuurders van die tijd kwamen op tijd tot inzicht.”
Ik ben gereanimeerd door Han en Michel de Gruyter, ook een fysio. Later lag ik in het ziekenhuis. Hebben ze stents gezet. Nooit meer last gehad. Ik neem nu dagelijks die trappen, maar denk er op dat moment nooit aan terug
Ron de Groot, Clubicoon NEC
En zo is hij nu een monument bij NEC. Al zeg hem dat niet. De Groot is jong van geest. En lijf en leden. Hij heeft veerkracht, ook. Want bijna was hij er niet meer geweest. Even gaan de gedachten terug naar oktober 2009. De hartaanval.
,,Je kon die van mijlenver aan zien komen”, vertelt hij. ,,Achteraf, dan. Ik had al weken last van vermoeidheid. Van druk op de borst. Ik ga alleen niet graag naar de dokter. Dus ik ging door. Ik moest tijdens de training nog mee doen van Dwight Lodeweges, de hoofdtrainer. We hadden een man te weinig. Ik deed ook mee met de afwerkvorm. Alsof er niets aan de hand was. Of ik nog gescoord heb? Natuurlijk. Haha. Nee, weet ik niet. Maar na de training voelde ik me echt niet goed. Fysiotherapeut Han Tijshen wilde dat ik naar het ziekenhuis ging. Dat werd per ambulance. In het trappenhuis van De Goffert ging ik neer. Ik weet nog heel goed dat ik achterover viel en dat ik later bijkwam. Van de rest weet ik niks. Ik ben gereanimeerd door Han en Michel de Gruyter, ook een fysio. Later lag ik in het ziekenhuis. Familie natuurlijk in paniek. Hebben ze stents gezet. Nooit meer last gehad. Ik neem nu dagelijks die trappen, maar denk er op dat moment nooit aan terug. Ik weet alleen dat ik ontzettend veel geluk heb gehad en ben gered bij NEC.”
Belhamels en toppers
De club zit zodoende in het hart. In alle opzichten. De Groot verhaalt over de grote belhamels die hij heeft meegemaakt. ,,Frans Janssen.” Over de beste speler. ,,Danny Hoekman. Die kon zo ongelofelijk goed voetballen.” Over zijn hoogtepunt. ,,De wedstrijd tegen Barcelona in 1983. Zó druk. Ze hingen in De Goffert zelfs in de lichtmasten. We kwamen met 2-0 voor, daarna gaven die Spanjaarden gas. Werd het 2-3. Het is de mooiste nederlaag die ik ooit geleden heb.”
Nu is het tijd voor winnen, zegt hij dan. Hoe mooi zou een KNVB-beker wel niet zijn? Voor alles en iedereen bij NEC. Voor coach Rogier Meijer ook. ,,Ik heb wel bewondering voor Rogier”, zegt De Groot. ,,Hij heeft ruggengraat, kiest zijn eigen koers met realistisch voetbal. Hij heeft dit seizoen nog stevig onder druk gestaan, maar hij zet alles gewoon neer. Dat is een proces. Dat zien kenners. Die kijken voorbij de waan van de dag. Die ene nederlaag. Rogier heeft bijgetekend. Hij wordt de langstzittende trainer van NEC. Hij is gepromoveerd met de club en heeft de bekerfinale gehaald. Of ik hem nog moet vervangen als interim? Mag ik toch hopen van niet, hè. Ik hoop vooral dat hij de beker brengt naar Nijmegen. Dit is de vijfde finale. Tijd voor succes.”
Denkend aan Holland, zie ik rood, zwart en groen.
-
Demtsjenko
- Berichten: 19209
- Lid geworden op: ma 04 jun 2007, 12:55
- Contacteer:
Re: Ron de Groot
en de beste man kan nog steeds een balletje trappen. één keer in de twee, drie weken speel ik tegen hem met een 45+ team. staat vaak in de goal, maar legt de ballen nog precies neer waar hij wil.
Re: Ron de Groot
Ik denk ook dat je dat niet verleerd, of op mijn leefttijd nooit meer leert 
Re: Ron de Groot
Mooi om weer eens iets te lezen van deze oude held.
Het huidige NEC is super mooi, maar ik herken me volledig in de nostalgie zoals Ron de Groot beschrijft.
Als het kon zou ik die NEC periode willen herbeleven in ruil voor 30 jaar van mijn leven.
Het huidige NEC is super mooi, maar ik herken me volledig in de nostalgie zoals Ron de Groot beschrijft.
Als het kon zou ik die NEC periode willen herbeleven in ruil voor 30 jaar van mijn leven.
Seizoen 2007-2008: Een 'bijna doodervaring' met een hemels einde.
Re: Ron de Groot
Nou ik niet. Dan zou ik nu dood zijn.
Re: Ron de Groot
Ik ook.
Welke malloot zou 30 jaar geven om iets te herbeleven.
Ik dus.
Ik had een onbezorgde jeugd waarin NEC een grote rol in onze ouderwets uitgebreide familie speelde.
Nu de meeste familieleden om me heen wegvallen ziet het verleden er elke dag een beetje mooier uit.
Ook de herinneringen aan NEC.
Seizoen 2007-2008: Een 'bijna doodervaring' met een hemels einde.
Re: Ron de Groot
Sterke Ron! 
Re: Ron de Groot
Oh jezus, hij is ook gereanimeerd... Een idee om voor Ron te gaan klappen?
Re: Ron de Groot
https://x.com/necnijmegen/status/185302 ... reanimatie
De Groot maakt het naar omstandigheden goed en verblijft voor nader onderzoek in het ziekenhuis.
De Groot maakt het naar omstandigheden goed en verblijft voor nader onderzoek in het ziekenhuis.
Alles komt goed !!
-
Henkiepenkie
- Berichten: 7414
- Lid geworden op: ma 14 jan 2008, 10:37
- Contacteer:
Re: Ron de Groot
Heel veel sterkte Ron!
-
jackkreta
- Berichten: 17503
- Lid geworden op: za 06 dec 2008, 00:30
- Locatie: Ierapetra-Kreta
- Contacteer:
Re: Ron de Groot
Ierapetra, de meest zuidelijke stad van Europa.
Re: Ron de Groot
Heel goed nieuws!!
Re: Ron de Groot
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: B100 en 2 gasten